അവള്‍ ……

വിടരുവാന്‍ കൊതിക്കുമൊരു പൂമോട്ടുപോല്‍

മിന്നിയടുക്കുമൊരു നക്ഷത്രമായ്‌ നീ മാറിയപ്പോള്‍

അന്ധകാരത്തിലാറാടിടും ഞാനെന്തോ കൊതിച്ചു

 

സ്വയം കത്തിയമരും സൂര്യനെപ്പോല്‍ നീ ജ്വലിച്ചപ്പോ

എന്നിലെക്കൊന്നു നോക്കാന്‍ നീ മറന്നുവോ ..

നിന്‍ മനസിന്‍ ഇടനാഴിയില്‍ കൊതിച്ചുനില്‍ക്കും

എന്നെയപ്പോഴും നീയറിഞ്ഞില്ലയെന്നോ ??

കത്തിയമര്‍ന്നൊരു ധൂളി പോല്‍

എന്നില്‍നിന്നും വിടര്‍ന്നകന്നൊരു പുഷ്പമേ

പ്രതീക്ഷതന്‍ നാമ്പുകളും ഞാനും  ബാക്കി

 

 

 

© 2011, sajithph. All rights reserved.

This entry was posted in കഥ/കവിത and tagged . Bookmark the permalink.