മറവി…

പ്രതീക്ഷകളെല്ലാം ഓടിയോളിക്കുമെന്‍ ജീവിതവീഥിയില്‍…
ആകാശദീപമായ്‌ നീ തെളിഞ്ഞിടുമ്പോള്‍….
ഇനിയെന്തെന്നപ്പൊവെന്നറിയാത്ത നിമിഷങ്ങളില്‍ …
നിദ്രയിലൊരു സ്വപ്നമായ്‌ നിന്നെഞാനറിഞ്ഞിടുന്നു…
സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ മോഹമായുംമോഹങ്ങള്‍ സ്വപ്നമായും മാത്രം ….
അറിയാന്‍ വിധിക്കപെട്ടുപോയെന്‍ ജീവിതത്തില്‍ …
പിറന്നുവീഴുമ്പോള്‍ ലക്‌ഷ്യം മാറുമൊരു മഴതുള്ളിപോല്‍…
കുളിരുപോലും തരാതെന്നില്‍നിന്നകന്നിടുമ്പോള്‍…
മറവിതന്‍മരണം പോലുമെനിക്കന്യമാവുമോ …

© 2011, sajithph. All rights reserved.

This entry was posted in കഥ/കവിത and tagged . Bookmark the permalink.